SON AYRILIK                                               
Kaç ayrılık gördüm seninle
Sonu hep mutlu biten
Bu son ayrılık deme sakın bana
İnanmam ne sözlerine ne de çekip gidişine
Her mevsim aynı bahar
Her bahar yeni bir ayrılık
Kavuşmak kışlara mı kaldı hasret
Güz yaprakları dökülür
Yaşlarsa gözlerimden
Sevda acı gelir yine
Yükü ise yalnızlık
Ağaçlar çırılçıplak kalmış
Ben de sensiz bir başıma
Kayboluyorum günden güne
Sanki yeniden çiçek açmayacak ağaçlar gibi
Sessiz sedasız rüzgara karışan bir sevda
Sevdanın içinde bir ben boşlukta
Hatıralarınsa benim koynumda boşluğun tam ortasında
Geleceğin günü bekliyorum bir yerlerde unutma
Adımı an gelirim bir rüzgarın hemen ardında




                                 BAZEN YANLIZ KALIR İNSAN!                      

Bazen yalnız kalır insan
Kalabalıkta yabancı yüzler içinde
Bazen de yalnız kalmak ister insan yalnızlığın içinde
Bir dost ararken
Yalnızlık gelir oturur baş ucuna
Dertleşir seninle dertleşirsin kendinle
Hayat muhasebesi yaparsınız
Nedense bilanco hep açık verir
Kader dersin hep kendine yontmuş
Sonra geçmişine bakarsın
Görebildiğin;
Bir kavanoz dibinde keşkelerden başka bir şey değil
Üzülsende aslında ağlasanda bir şey değişmez
Bazen kahkahalarda bulamadığın huzur
Iki damla yaşla çıka gelir
Sebahattin Mertaslan
bazen insana
sebebini bilmediği bi sıkıntı gelir
yada gitmesini hiç istemediği bi yalnızlık hissi
bazende
boğulmak ister kahkahalara dostlar arasında
tıpkı ağlamak istemesi gibi
boğulmak göz yaşlarına yalnızlıkta
paylaşılması gereken duygulara kapılır
bi an yaşanması gereken duygulara
bir boşluk vardır bir yerlerinde
yıllarca ömrünce dolduramadığı bi boşluk
hayali ile yatıp kalkması gibi bi çocuğun
hiç ulaşamayacağı hiç elde edemeyeceği
bir oyuncağın
hayali ile yaşar bulmanın yaşamanın
bi an dalar gider gözleri yatırıp uzaklara
kapılıp gider ulaşılması güç sevdalara
bi an içine bir seher vakti ferahlığı gelir
sahilde sıçrayan dalgalar gibi
yada temmuz sıcağında yakaladığı bir cereyan gibi
gelir ve gider

                                  DÖNMEYECEKSİN                      

Sen ki göz yaşlarımın akan pınarı oldun
Gönlümün gülü iken sarardın soldun
Maziye gömülüp gittin kayboldun
Yolunu beklesem de dönmeyeceksin.

Sayısızca geçen sensiz günlerim
Dualar için kalkmış bomboş ellerim
Gelir diye bakar yaşlı gözlerim
Yolunu beklesem de dönmeyeceksin.

Çekip gittiğin gün dünyam yıkıldı
Aşka küstürdün gözüm karardı
Ardından bakarken benzim sarardı
Yolunu beklesem de dönmeyeceksin



                           BANA GELME                       
Herseyi birakip günün birinde
Gitmek istedikce gidemiyorum
Unutup kafanda ihanetleri
Sevmek istedikce sevemiyorum

Cingirakli yilan icinde süphe
Silmek istedikce silemiyorum
Korkulara yaren böyle hergece
Ölmek istedikce ölemiyorum

Sevgi emek ister, yürek ister,ugruna savas ister sevdigim.
Bir kuru rüzgarla savrulacaksak ayriliklara,
bir yalanla yikacaksak herseyi…bana gelme!

Varligin canimi yakacak, sabrimi zorlayacaksan her an,
her saniye gidecekmiscesine, yüzün hasrete dönük,
yüregimin esiginde duracaksan…bana gelme!

Geride biraktiklarina aglayip, Bugününden pismanlik duyacaksan,
bana; seninleyken sensizligi yasatacaksan
gelme! girme hayatima!

Hasretini tasiyamam…yikilirim!
Zaten harabeye dönmüsüm
Birak hep böyle kalayim
Ansizin, sebepsiz terkedilmektense
Ben sensizligede raziyim

Beni bende birak ki birgün düsman olarak karsina cikmayayim!